დრო, სიცოცხლე და სიკვდილი

როდესაც თერაპიულ სამუშაოს ახალ შენობაში ვიწყებ, პირველ რიგში საათს გვერდზე
ვდებ ხოლმე. როდესაც მეკითხებიან, თუ რატომ ვიქცევი ასე, ვპასუხობ, რომ საათი
ილუზიას გვიქმნის, თითქოს დრო მოცემუილი, რეგულარული სიჩქარით მოძრაობდეს.
ერთ კლიენტთან ერთ-საათიანი სესია სულ სხვანაირად შეიძლება შეიგრძნობოდეს,
ვიდრე იგივე ერთი საათი სხვა კლიენტთან ან, სულაც, იგივე კლიენტთან სხვა დროს.
ჩვენ ვამბობთ: „უკვე დროა?“, „როგორ გაფრინდა დრო“ ან „თითქოს დრო არასდროს
დასრულდებოდა“.
ამ სტატიაში დროის გეშთალტ თერაპიულ გაგებას ვუღმავდები, რომელიც დროზე
სწორხაზოვან წარმოდგენას წარსულიდან მომავლისკენ სცილდება. შემდეგ კი
ვუღრმავდეი იმას, თუ როგორ აისახება ასეთი ხედვა ჩვენს წარმოდგენებზე სიკვდილსა
და სიცოცხლეზე.