Weglopen is geen optie

mijn verhaal over topsport, kanker en hoop

Het verhaal van een topatlete die chronische kankerpatiënte wordt 'Ja juffrouw, er is toch iets aan de hand', zei de professor. 'U hebt chronische leukemie.' Ik heb wat? Kanker? Ik? Als aan de grond genageld staarde ik de prof aan. De grond, die stilaan onder m'n voeten wegzakte. Eén kort zinnetje, dat m'n wereld deed instorten. Mijn wereld, waarin ik de ene seconde nog een jonge, gezonde topsporter ben, op weg naar de Olympische Spelen, en een fractie later als chronisch zieke en kankerpatiënte me een weg door het leven moet banen. De toekomst van Lindsey De Grande oogt stralend wanneer ze in 2011 naar een knappe zesde plaats op het Europees Kampioenschap loopt. Maar dan slaat het noodlot toe. In een ontroerend dagboekverhaal vertelt ze over de rollercoaster aan emoties en gebeurtenissen van de afgelopen jaren. Hoe ze haar eigen weg volgt, zoekend en zwoegend naar een nieuw evenwicht. Een evenwicht waarin kanker noodgedwongen een plaats opeist. Maar in haar zoektocht blijft ze van één ding overtuigd. Dat hoop en liefde alles overwinnen... Altijd.