Toch ben ik niet alleen

het verhaal van Barbara en Regina

Voor het eerst sinds ze gevangen genomen waren, glimlachte ze. Regina fluisterde de woorden van haar favoriete lied: ‘Alleen ben ik, maar niet helemaal alleen…’ Barbara hoopte en bad dat Regina de inhoud van het lied echt zou begrijpen en de troost erin vinden die ze nodig had. Deze Indianen konden hen alles en iedereen afnemen, maar ze konden hen niet weghalen bij hun Zaligmaker. Regina sloeg haar armen om Barbara’s nek. ‘Ik beloof dat ik het nooit zal vergeten – ik zal het lied in mijn hart nooit verliezen.’ Het is 1755. Het gezin Leininger ontvluchtte het zware leven in Duitsland om opnieuw te beginnen in Amerika, het ‘beloofde land’ vol overvloed. Voldaan na een dag hard werken danken de zes Leiningers God voor dit prachtige land, het voorrecht om hier te mogen leven en bovenal de vrijheid van godsdienst die ze nu genieten. Plotseling vallen Indiaanse strijders de blokhut binnen. Ze kidnappen de zusjes Barbara en Regina, die harteloos van elkaar gescheiden worden en opgenomen in verschillende stammen. Jaar na jaar leven ze gedwongen als Indiaanse squaws. En, zoals haar ontvoerder Galasko zegt: ‘De God van blanken is niet de god van Indianen.’ Barbara (nu Susquehanna) kent de consequentie van een mislukte ontsnappingspoging. Dan kondigt Galasko aan dat ze binnenkort zullen trouwen. Zien de zussen elkaar en hun familie ooit nog terug? Kan Regina haar belofte waarmaken? Dit verhaal is gebaseerd op een geschiedenis in het voorgeslacht van de auteur. Tracy Leininger Craven houdt van geschiedenis en het opnieuw vertellen van waargebeurde verhalen in de vorm van historische fictie. Tracy is getrouwd en moeder van drie kinderen.