Schiet maar, ik ben toch al dood

Een buitengewone roman vol verrassende plotwendingen en emoties, vanaf de geheimzinnige titel tot aan het aangrijpende slot Aan het einde van de negentiende eeuw, gedurende de laatste fase van het tsarenrijk, moet de Joodse familie Zucker Rusland ontvluchten. Bij aankomst in het Beloofde Land koopt Samuel Zucker het land van de Ziads, een Arabische familie met Ahmed aan het hoofd. Tussen Samuel en Ahmed ontstaat een hechte vriendschap die, ondanks religieuze en politieke verschillen, generatie op generatie blijft bestaan. De met elkaar vervlochten levens van de Zuckers en de Ziads vormen een mozaïek van verraad en beproevingen, van mogelijke en onmogelijke liefdes – een beeld van het hachelijke leven en samenleven in een sfeer van wederzijdse onverdraagzaamheid in het Beloofde Land. Julia Navarro brengt honderd jaar wereldgeschiedenis samen in het heftige en ontroerende verhaal van twee families die tot elkaar veroordeeld zijn. Door haar prachtige schrijfstijl komt de wereld van de Zuckers en de Ziads tot leven: je ruikt de Egyptische sigaretten die de mannen roken, je proeft de pistachecake, je ziet de zon op de zilveren bladeren van de olijfbomen schijnen. Maar je voelt ook de angst, de onrechtvaardigheid, het schuldgevoel, en de onmogelijkheid om de kloof tussen bepaalde religieuze en sociale levenswijzen te overbruggen.