Querido imprint: 769 books

`Met de vlerken van een vlinder kom ik al ver genoeg, schrijft Leo Vroman. En hoe ver is hij gekomen: op zijn 98e bijna dagelijks dichtend. Zoals we van hem gewend zijn is ook deze bundel weer een soort dagboek van gedichten, over de liefde, de naderende dood, een verleden vol verhalen en een hoofd...

Elk moment volmaakt mijn leven- sloop en als mijn dood- gewone einde komt, zo groot- endeels een zalig overgeven met een langwerpig uitgekraak mag worden en mijn leven s taak- t langzaam genoeg voor nog één woord dan is dat wel Volmaak- t onnodig want waar kom ik dan op neer van wat ik niet bedoel en ook dat hoort erbij dat onzinloze slotgevoel

Komt een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen.

Leo Vroman noemt Tineke zijn enige boek, de andere zijn verzamelingen. `Dat enige boek van mij, schreef ik in Osaka, s avonds thuisgekomen van het havencorvee. Ik begon hiertoe bij het begin, op de titel na. Ongeveer tien procent van de tekst veranderde ik een- of tweemaal en ik overwoog ieder woord,...

Dr. Leo Vroman komt op mysterieuze wijze om het leven in zijn New Yorkse laboratorium, waar hij zijn Carnarium aan het ontwikkelen is, een toestel dat vlees maakt. Door een ongelukje brengt zijn weduwe, Tineke, enige tijd later een drietal wezens aan het levenslicht, die afsplitsingen van haar echtgenoot...

Zijn ouders noemden hem God vanwege het geloof daarin. Haar ouders noemden haar Godin, om hetzelfde gebod. Hij was in het noorden geboren, kaasbleek dus, met rode oren. Zij was bruin, zij geurde naar kruiden, was naakt, en leefde in het zuiden. God groeide in het duister en mocht fluisteren...

Toen Leo Vroman op 22 februari 2014 stierf, lagen op zijn werkkamer drie mappen met het opschrift ‘Die vleugels II’. In 2013 is Die vleugels verschenen , zijn gedichten tot de zomer van 2012, maar alles wat hij daarna schreef hoorde daar zijns inziens nog bij. Die gedichten verschijnen nu: het...

De combinatie dichter-prozaïst is tamelijk gewoon. Maar poëzie en proza, die zo volstrekt een eenheid vormen als in het werk van Leo Vroman, zijn zeldzaam. De bewonderaars van Vromans gedichten hebben zich dan ook nooit van zijn proza gedistantieerd; dit is hun even dierbaar.

Misschien ben ik het zelf bijna die nu dit ongeschrevene leest en die ik bijna zo versta alsof ik buiten ben geweest en weer naar binnen ga. Gooi eens een koekje in mijn kier, mijn ziel zit in zijn beenderen kooi onhoorbaar mooi te fluiten. Hij is heus een bescheiden dier want zelfs zijn onverschoond papier steekt nauwelijks naar buiten

Het titelgedicht van Vromans nieuwe bundel heet voluit `Chaos, dierbare ondeelbaarheid? , en sluit aan bij de moderne chaostheorie, waarin vanuit eenvoudige computermodellen al heel gauw iets op de uitdraai verschijnt dat precies op een chaos lijkt, en dat zich op een chaotische manier verder ontwikkelt...

Leo Vroman heeft, na Het Grauwse Diep, zijn tweede toneelstuk geschreven, deze keer voor het Holland Festival. Voorgrond, achtergrond is even experimenteel als zijn eerste. Het Grauwse Diep was het werk van de dichter Vroman; Voorgrond, achtergrond is het meer van de prozaïst. In het nieuwe stuk...

Ik loop soms als een vlieg naar uw gezicht over een kromme spiegelgladde plaat, een spierwit raam verzwart uw tegenlicht in een boek dat nauwelijks bestaat. Ik schaats van schrik als het vanzelf dichtslaat. Maar meestal denk ik aan u doodgewoon zoals u vroeger achter ons aan dacht: of het daar nu dag is of nog nacht, en of ik er nog uitzie als uw zoon.

En toch is alles wat we doen natuur bevat de mooiste natuurgedichten van dichter-tekenaar-bioloog Leo Vroman. Vroman was gefascineerd door het leven in en rondom ons, dat hij tot in de wonderbaarlijkste details observeerde en beschreef. Tientallen bundels speelse poëzie schreef hij, een onuitputtelijke...

Het Grauwse Diep verbeeldt de strijd tussen poëzie en proza (of hoe u ze anders noemen wilt) als levensfenomenen, niet als literaire grootheden. Vroman is er al eerder in geslaagd de overgang van proza naar poëzie en andersom, soms het samenvallen van de twee, te verwoorden. In Het Grauwse Diep...