Querido imprint: 769 books

In de meeste gedichten uit De een en de ander komen ze voor: de een en de ander. Hun verhouding is wisselend: soms is de een aards en de ander onmogelijk, zodat ze meer van elkaar verschillen dan mensen ooit zouden kunnen, soms lijken ze sprekend op elkaar, zoals in Tellegens eerdere bundel Ik en...

Wie of wat is wonderbaarlijk? Wonderbaarlijk is ongrijpbaar maar herhaalbaar, ze is ‘een besef’, een ‘samenloop van omstandigheden’, ze is alles tegelijk. Wonderbaarlijk twijfelt, zegt dat het regent, wordt wakker, is een engel in het zwart die haar vleugels heeft verloren, maar ook een meisje...

`Kijk, daar komen mensen aan. Zo begint De optocht, waarin Tellegen alles wat zijn virtuoze pen op kan roepen, langs laat trekken. Een groots gedicht waarin alle mensen verlorenen, gelukzaligen, onschuldigen, eenzamen, hebzuchtigen één lange apocalyptische, betoverende stoet vormen. Een weergaloze optocht van taal en verbeeldingskracht waarin het hele leven is samengebald.

`Het regent,/het regent niet. In Toon Tellegens gedichten gebeuren vanouds veel onmogelijke dingen. Maar leken de gedichten in zijn eerdere bundels qua structuur vaak een beetje op droomverslagen, in Als we vlammen waren gaat Tellegen directer te werk. Met een paar woorden zet hij een onmogelijke/mogelijke...

Ode aan ik Arme ik arme arme ik o arme ik o armere steeds maar armere en armere ik armelijke ik.............. o arme armoedige armlastige armzalige armtierige armhartige ik erbarmelijke ik allerallerarmste ik o doodarme straatarme zielsarme ik in- en inarme ik o arme arme arme ik.

De sluipwesp ging op de hoogste tak van de den zitten en riep: ‘Blijf maar weg!’ en ‘Ik ben heel blij dat je weg bent!’ en ‘Kom maar nooit meer terug!’ en ‘Als je terugkomt jaag ik je meteen weer weg!’ Nadat hij uren zo had geroepen en schor was geworden klom hij naar beneden. ‘Waarom...

In Stof dat als een meisje voeren een man en een engel een gevecht op leven en dood. Hoewel het er hevig aan toegaat, vooral als het donker is, blijft de engel zijn slachtoffer meestal met mededogen en tederheid bejegenen.

Toen de egel hoorde dat de mier weg was begon hij aan hem te denken. Hij wist niet wat hij anders moest doen. De hele dag dacht hij aan de mier. Als hij moe werd en in slaap viel gingen zijn gedachten zonder tussenpozen over in dromen van de mier. Als hij dan even later weer wakker werd, werden zijn...

De stoftor woont op de maan. Niemand weet van zijn bestaan. Ver weg ziet hij alle andere dieren. Op een dag roept hij zomaar door een toeter: ‘Het spijt me!’ De dieren horen hem en elk van hen denkt dat die woorden voor hem zijn bestemd. De neushoorn meent dat het nijlpaard het zei toen die op...

T. van Deel in Prisma-Lectuurvoorlichting: `Tellegen beeldt zijn obsessie en angst voor het verval, de dood, het afscheid meesterlijk uit. Hij laat een appel langzaam verrotten, slaat een mug schuldbewust dood, ontwaart een olifant in de porseleinkast van zijn ziel, ziet zichzelf over een muur klimmen aan de rand van zijn gedachten. Ach, het is prachtig, erg, droevig en lucide.

Arjaan van Nimwegen in het Utrechts Nieuwsblad: `Het gebeurt niet vaak dat een dichter vanaf zijn debuut een uitgesproken eigen geluid laat horen, dat zich in de volgende bundels consequent en eigenzinnig ontwikkelt zonder tot een maniertje te verwateren. De vondst, het nieuwe dat debuten soms zo...

Wiel Kusters in De Gids: `Tellegens poëzie, zeker die uit zijn tweede en derde bundel, is doortrokken van een beeldenrijke gekte , gebaseerd op een als pijnlijk ervaren dualisme (een spanning tussen binnen en buiten , de een en de ander , bewust en onbewust ) en vooral ook op een sterk verlangen...

Karel Soudijn in NRC Handelsblad: `In veel van zijn gedichten geeft hij een opsomming van observaties, redeneringen of overwegingen. Zo n opsomming is bij Tellegen fascinerend, juist omdat de contrasten die hij in zijn lijstjes oproept bedreigend zijn. Veel opsommingen lijken bij hem uit te lopen...

Ik en ik is inmiddels al Toon Tellegens vijfde dichtbundel, maar het is de eerste die zo n grote innerlijke samenhang vertoont dat hij als een soort cyclus is op te vatten: de gedichten lijken alle in dezelfde wereld te spelen. Spelen Tellegens gedichten dan in een wereld ? De logica gaat erin elk...