Gerrit Kouwenaar: 15 books

Het was vriendschap op het eerste gezicht, zo herinnert Anna Enquist zich haar kennismaking met Gerrit Kouwenaar. Ze bleven bijna een kwarteeuw goede vrienden, tot zijn dood in 2014. Om de aandacht voor zijn poëzie levend te houden selecteerde Anna Enquist de mooiste gedichten van Gerrit Kouwenaar....

De nieuwe dichtbundel van Gerrit Kouwenaar opent met de reeks 'een glas om te breken', die ter gelegenheid van zijn vijfenzeventigste verjaardag als extra fraaie leparello verscheen. Hij sluit een indrukwekkende reeks gedichten van rouw, die hun aanleiding hebben in de dood van Kouwenaars vrouw Paula,...

Ter gelegenheid van zijn vijfentachtigste verjaardag maakte Gerrit Kouwenaar een keuze uit zijn eigen werk. Het resultaat is een kloeke bundel: een selectie van de gedichten die volgens de dichter zelf de kern uitmaken van zijn inmiddels bijn zestigjarig dichterschap.

De Prijs der Nederlandse Letteren, de belangrijkste literaire prijs in ons taalgebied, is in 1989 toegekend aan Gerrit Kouwenaar. Deze bloemlezing, door de dichter zelf samengesteld, is ter gelegenheid hiervan verschenen.

wat een onzin Wat een onzin die liefde, het ledikant rammelt van honger het meest tussen het luxe broodje dat door 1 cent prijsverhoging zichzelf vernietigt en de boter ham die afwezig is, ligt op zijn minst 1 regel spatie wat een onzin die honger, eten kan zelfs de man die niet schrijven kan wat een onzin dat schrijven: liefste maak mij een broodje!

Twee van Kouwenaars romans, Ik was geen soldaat en Val, bom, zijn regelmatig herdrukt sinds hun verschijning omstreeks 1950. De derde roman uit die tijd, Negentien-nu, is lange tijd onvindbaar gebleven, hoewel de problematiek van een balling in Latijns-Amerika met vreselijke herinneringen aan de nazitijd...

leven in een huis als in een lichaam een breker breekt de ruiten de wind van buiten komt binnen in een hoek nog een oud kind in een kast een vergeten liefde stilte neemt bezit van geluid namen versmoren in stof geen deur komt ergens op uit

muziek voor het slapen gaan Er stond muziek op toen zij hem vond wat er speelde was zij later vergeten, had zij afgelegd toegedekt of ingeslikt met zijn leven zij hoopte dat het strawberries was geweest zoetrood geneurie op koelere hoogte en niet de negende kleine steeds weer voorgoed...

Vandaag Dit meldt men op doorreis men is halverwege het licht is gespleten men ligt tussen drinken en eten het glas speelt de meerdere het eten vast nog een meter men is hier geheel gisteren vertrokken zal men morgen als het luchtkasteel meezit als van ouds arriveren

men schrijft men rijdt een zijstraat voorbij ziet in een ooghoek even hoe eeuwig in donker dat dieper dan grond is twee witte gestalten geklemd tussen wanden de handen geheven elkander iets aandoen een eerste omhelzing een weerzien na jaren iets aandeden afscheid doodslag voorbij

Tijden Als men terugkomt is men een ander denkt men terwip men het huis sluit het licht inpakt de zomer verzegelt het tuinhek prijst om zijn ijzer deze slak op de drempel zal er nog zijn de ijskast zal blaffen de hitte blaten de hond zal zuchten en zijn sterven hervatten als men terugkomt denkt men

westelijk Volmaakt wit. De stilte en de cirkel voornoemd breken. Daar komen de straatvegers en geven haastig de aarde terug aan de aarde. Hun grote handen verwarmen de winter zonder handschoen. Zij fluiten als stoomketels het fijne meisje in de postkoets. Hun grijze vrouwen thuis worden rood,...

Vandaag Dit meldt men op doorreis men is halverwege het licht is gespleten men ligt tussen drinken en eten het glas speelt de meerdere het eten vast nog een meter men is hier geheel gisteren vertrokken zal men morgen als het luchtkasteel meezit als van ouds arriveren

Gedacht Je hand is bijna je hond je huid is bijna je huis je vorm is bijna je worm je gedicht is bijna wat je gedacht had