Als laatste het hart

Na de wereldwijde economische crisis houden Stan en Charmaine, een pasgetrouwd stel, met moeite het hoofd boven water. Ze wonen in hun auto en verdienen lang niet genoeg om hun torenhoge schulden af te betalen. Ze zijn zo wanhopig dat ze, wanneer ze een advertentie zien in de lokale krant over een ‘sociaal experiment’ in de stad Isotopia, zich onmiddellijk aanmelden. Alle deelnemers leiden een dubbelleven: de ene maand zijn ze gevangene, de andere maand bewaker. Het is de ultieme vorm van timesharing. In het begin lijkt alles probleemloos te verlopen. Ze hebben een eigen huis en een vaste baan. Maar wanneer Stan en Charmaine, zonder dit van elkaar te weten, een allesverslindende obsessie ontwikkelen voor het stel dat in hun huis woont als ze zelf in de gevangenis zitten, verandert het sprookje in een levensbedreigende situatie. Wantrouwen, schuld en seksuele verlangens nemen de overhand. Stan moet vrezen voor zijn leven. Margaret Atwood schreef een even briljante als angstaanjagende roman over de gevolgen die de economische crisis zou kunnen hebben voor de vrijheid van het individu. Margaret Atwood (1939) wordt beschouwd als de ‘grande dame’ van de Canadese literatuur. Met haar talloze romans, gedichten en verhalenbundels heeft ze een miljoenenpubliek verworven. Haar werk is in meer dan veertig talen verschenen en De blinde huurmoordenaar werd in 2000 bekroond met de Booker Prize. Ze woont in Toronto. ‘Het is hilarisch. Maar je stopt wel met lachen als je je realiseert dat de wereld die hier wordt geschetst in elk opzicht beangstigend geloofwaardig is.’ the Observer ‘Margaret Atwoods nieuwste boek is net zo heerlijk verontrustend als haar toegewijde fans maar konden hopen.’ Daily Express ‘Het is niet gemakkelijk om schrijvers te vinden die een bewerking van Een midzomernachtsdroom weten in te passen in een verhaal met seksbots, blauwe teddyberen en een Elvis look-a-like die in zijn broek plast. Het is ook niet gemakkelijk om schrijvers te vinden die bloedserieuze thema’s als de strijd tussen vrijheid en veiligheid, de overdaad aan kapitalisme en het verdwijnen van privacy op zo’n luchtige manier kunnen behandelen.’ the Sunday Times Over Het jaar van de vloed (2009): ‘De humoristische inslag en het groteske karakter van Atwood komen zeer ten goede aan deze roman.’ de Volkskrant ‘Atwood rijgt moeiteloos verschillende takken van wetenschap aaneen in een poging de mensheid te duiden.’ de Telegraaf Over MaddAddam (2013): ‘Haar personages verrijken de wereld om ons heen.’ The Economist ‘Atwoods roman doet denken aan de late Shakespeare; haar scherpe en zwarte humor gaat hand in hand met een teder mededogen voor de mens.’ The Independent