Sinova

sefil yaşantıları Sinova'da şu satırlarla yer bulur:
"Rüzgâr bile bu ormanda bir başka eser, kulaklara anlamsızca uğuldamak yerine sürekli aynı şeyi fısıldardı: Sinova kisse limeren… Kendilerini bu büyüleyici sesin cazibesine kaptıranlar; toprağı simsiyah, dalları ve meyvesi kan kırmızı o devasa ağacın yanında alırlardı soluğu. Ve merakla aldıkları bu son soluk, dehşetle verilirdi Sinova'nın kollarında...