Pijnbank van het geluk

de maatschappij in de jaren tachtig

Deze roman is (het vijfde) deel van een project dat de periode van de laatste vijftig, zestig jaar wil reconstrueren vanuit het perspectief van de babyboomgeneratie. Met het oog op vandaag en morgen. Dus vanuit de geboortegolf van net na de tweede wereldoorlog, vanuit die massa mensen die nu aan het vergrijzen slaat. Begin jaren tachtig van de vorige eeuw haperde de economie en steeg de werkloosheid. De bakens werden verzet. Reagan, Thatcher en Lubbers predikten de no-nonsense visie: er moest weer gewoon geld worden verdiend. De staat moest marktrijp worden gemaakt en dan zou de burger vanzelf volgen. Ook toen werd gezegd dat een beetje pijn zou leiden naar een heleboel geluk. In dit boek komen de krachten van de markt en de overheid samen in het instituut van het Veranderpaleis. Directeur Grondwater houdt er anno 1987 met zijn staf toezicht op de veranderingen die zich in de samenleving moeten voltrekken. Het reusachtige instituut werkt officieel aan het geluk voor iedereen, en dat mag vanzelfsprekend wel wat kosten. Binnen en buiten het Paleis, zelfs in de eigen familie van de directeur, zijn tegenkrachten aan het werk. Menselijk leed, misverstanden, passies, meevallers, misplaatste loyaliteiten en onverwachte ontwikkelingen vormen een tegenwicht tegen de onpersoonlijke gang van zaken in het paleis. De tranen van Cindy, de stemmen van Lex, de volharding van Youssef, de ontsporing van een minister-president, diverse zoektochten naar ander geluk, dat alles wordt het paleis uiteindelijk te veel. Roman in een zevendelige cyclus over de periode 1936-2025. Deze cyclus is een biografie van de jaren zestig generatie. De delen zijn los te lezen.