In vreemde handen

Onheilspellende suspense tegen de achtergrond van het idyllische Toscaanse landschap Als een toerist laat ze zich op een terrasje bedienen en kiest voor een glas Vernaccia. Deze ochtend hoeft ze helemaal niets. Het zal druk genoeg worden, zodra de eerste gasten zich aandienen, mag ze alsjeblieft genieten van het hier, en nu? De witte wijn glijdt zacht door haar keel, en met de aangenaam warme voorjaarszon op haar gezicht sluit ze even haar ogen. Ze zal bewijzen dat ze het kunnen. Een succesverhaal maken van deze versie van Het roer om die van hoger niveau is, die niet te vergelijken is met de meelijwekkende figuren die op tv worden gevolgd bij hun internationale afgang. Haar twijfels en angsten lijken met elke slok in toenemende mate onwerkelijk, overbodig en onzinnig. Robbert en zij verdienen deze kans. Ze hebben er keihard voor gewerkt en wie in godsnaam zou hun deze stap misgunnen? Niemand. Ze heeft geen vijanden. Geen enkele. Het roer om. Een mooier leven. Dat is wat Diana voor ogen heeft.