Gerard De Villiers: 21 books

Malko sloop de tuin binnen en nam de omgeving in zich op. Zijn blik bleef hangen bij een stenen pilaar die voor de veranda stond. Ér lag een hoofd op. Maar het was geen marmeren beeld. Een menselijk hoofd. Dat van Amabeit.

Nauwelijks een minuut later werd hij gebeld op zijn mobiele telefoon. Onmiddelijk herkende hij de stem van Léna. Toen hij hoorde wat ze zei, voelde hij de adrenaline door zijn aderen stromen. 'Kom vlug", fluisterde ze. 'Ik ben op metrostation Ostermalmstorg. Op perron één. Er is iets verschrikkelijks gebeurd...

De neger kwam met grote stappen naderbij, met de machete zwaaiend waarmee hij Elvira onthoofd had. 'Kom hier, gringo,' riep hij met een smalende glimlach op zijn lippen. Malko draaide zich om, vastbesloten zich ter plekke te laten doden. Dat was beter dan hetzelfde lot als Yaacob Netamayo te moeten ondergaan.

Plotseling gaat er een geel lampje branden en Malko's blik schiet naar het monster van tweehonderd kilo dat boven op hem ligt. Achter de man ziet Malko een enorm mes naderen, het enorme lemmet gekarteld als een zaag. In gebroken Engels snauwt de man: 'Je gaat eraan!'

'Dit is het hoofd van François Duvalier', zei Gabriël Jacmel met een zachte stem. 'Ik heb mijn mannen gezworen dat het hoofd van de man die me verraden heeft ook in deze zak terecht zal komen.' 'Ik heb u niet verraden', zei Malko weer. 'Ik geloof u niet.' Hij stak zijn hete hand in een plooi van...

Lijkbleek verliet Malko het atelier. Nooit eerder in zijn carrière had hij zo iets gruwelijks gezien. Afschuwelijk. Dit was het werk van echte bruten geweest... De frisse lucht deed hem goed, maar toen hij wegreed, merkte hij dat zijn handen trilden. Hij werd niet gevolgd, maar hoe lang zou dat duren?

Malko ontwaakt door een misselijkmakende geur. Hij bevindt zIch in een poel met lauw water... Langzaam krabbelt hij op... Voor hem staat een krokodil van wel vijf meter. Hij maakt geen schijn van kans. Hij zal verscheurd worden...